Μία η άνοιξη

Μία η άνοιξη
ένα το σύννεφο
χρυσή η βροχή
βροχή που χόρευε
σε κάμπο ώριμο
ως το πρωί
Σαν στάχυα έλυσες
πάνω στους ώμους μου
χρυσά μαλλιά
σαν στάχυ χόρευες
σαν στάχυα αμέτρητα
ήταν τα φιλια

Μη μιλάς άλλο γι' αγάπη
η αγάπη είναι παντού
στη καρδιά μας στη ματιά μας
τρώει τα χείλη τρώει το νου.
Όταν θα' χωμε υποφέρει
καλημέρα θα μας πεί
θα μας φύγει θα ξανάρθει
κι όλο πάλι απ' την αρχή

Μία η θάλασσα
ένας ο ήλιος της
γλάροι λευκοί
ήλιος και θάλασσα
γλυκό κορίτσι μου
ζεστό πρωί
Πρωί κι ορθάνοιξα
τα δυο σου πέταλα
μ' ένα φιλί
κι εσύ μου χάρισες
όλη την άνοιξη
σ' ένα κορμί
Μη μιλάς......
Χθες ήταν έρωτας
χθες ήταν σύννεφο
χρυσή βροχή
χθες ήταν θάλασσα
γλάρος που χόρευε
με το πρωί.
Τώρα είν' η σιωπή
τώρα είν' η λησμονιά
κι ο χωρισμός
κι όλα τ' αστέρια του
θαρρείς πως έσβησε
ο ουρανός
Μη μιλάς ....

Tο περιγιάλι

Στο περιγιάλι το κρυφό
κι άσπρο σαν περιστέρι

διψάσαμε το μεσημέρι
μα το νερό γλυφό

Πάνω στη άμμο την ξανθή
γράψαμε τ' όνομα της

ωραία που φύσηξε ο μπάτης
και σβήστηκε η γραφή

Με τι καρδιά με τι πνοή
τι πόθους και τι πάθος

πήραμε τη ζωή μας λάθος
κι αλλάξαμε ζωή

Τα γαλάζια σου γράμματα

Τα γαλάζια σου γράμματα
κάθομαι και διαβάζω
και με παίρνουν χαράματα
καθώς πίσω κοιτάζω

Τα γαλάζια σου γράμματα
τρυφερές αναμνήσεις
να μου λές χίλια πράγματα
μα δεν λες να γυρίσεις

Μια ζωή περιμένω
μα δεν γίνονται θαύματα
μια ζωή σ' ανασταίνω
στα γαλάζια σου γράμματα

Τα γαλάζια σου γράμματα
μαχαιριά κάθε λέξη
και με πιάνουν τα κλάματα
σ' αγαπώ κι έχω φταίξε

Μοιάζεις κι εσύ σαν θάλασσα

Με τέτοια βαρυχειμωνιά
και με φουρτούνα στην καρδιά
το κύμα σε
το κύμα σε τυλίγει

κι αν κάνει η βάρκα σου νερά

τότε την κάθε σου χαρά
η θάλασσα
η θάλασσα την πνίγει

Μοιάζεις κι εσύ
μοιάζεις κι εσύ σαν θάλασσα
που με τα κύ
που με τα κύματα σου

μου τα 'χεις κά
μου τα 'χεις κάνει θάλασσα
και πνίγομαι
και πνίγομαι κοντά σου

Όταν στο πέλαγο βρεθείς
είναι μοιραίο να χαθείς
με τέτοια τρι
με τέτοια τρικυμία
και το τιμόνι της καρδιάς
θα σου τ' αρπάξει ο βοριάς
που το' χει αδυ
που το' χει αδυναμία
- Μοιάζεις κι εσύ

Ένα όμορφο αμάξι με δυό άλογα

Ένα όμορφο αμάξι με δυό άλογα
να μου φέρετε τα μάτια μου σαν κλείσω,  τον ντουνιά με τα στραβά και τα παράλογα καβαλλάρης μια φορά να σεργιανίσω

Το ένα τ' άλογο να είναι άσπρο
όπως τα όνειρα που έκανα παιδί
το άλλο άλογο να είναι μαύρο
σαν την πικρή μου την κατάμαυρη ζωή

Να χτυπώ το καμουτσίκι μου το άπονο
σαν της μοίρας μου τ' αβάσταχτα χαστούκια
και ν' ακούγεται τη νύχτα σαν παράπονο
σαν πεννιά λυπητερή από μπουζούκια

Το ένα τ' άλογο να είναι άσπρο

Γέλαγε η Μαρία η Μαρία

Κύλαγε το τσέρκι στην οδό Φυλής
άστραφτε στον ήλιο κάποια τζαμαρία
άρπαζες την πέτρα δίχως να σκεφτείς
τίναζες το χέρι κάτω η τζαμαρία

Γέλαγε η Μαρία η Μαρία
Κόβαμε διχάλες απ' τη μυγδαλιά
είχαμε ρημάξει τη φτωχή πλατεία
έβαζες σημάδι γλόμπους και πουλιά
και του κυρ' Αλέκου τη χοντρή κυρία
Γέλαγε η Μαρία η Μαρία
Πάνω στο πατίνι με τα ρουλεμάν
τρέλαινες τον κόσμο απ' τη φασαρία
οι νοικοκυραίοι φώναζαν "Αμάν"
λέγαν θα καλέσουν την αστυνομία
Γέλαγε η Μαρία η Μαρία

Άνοιξα στο κήπο μου πηγάδι

Άνοιξα στο κήπο μου πηγάδι
να ποτίζω τα πουλιά
να 'ρχεσαι κι εσύ πρωί και βράδυ
σαν μικρή δροσοσταλιά

Μίλησε μου μίλησε μου
δεν σε φίλησα ποτέ μου
μίλησε μου μίλησε μου
πως να σε ξεχάσω πες μου
μίλησε μου μίλησε μου
δεν σε φίλησα ποτέ μου
μίλησε μου μίλησε μου
μόνο στ' όνειρο μου σε φιλώ.

Ήρθες μια βραδυά με τον αγέρα
αναστέναξε η καρδιά
σου 'πα με λαχτάρα καλησπέρα και μου είπες έχε γειά
Μίλησε μου μίλησε μου

Θα τραγουδήσω για σένα

Θα τραγουδήσω για σένα
μες στη βαθιά σιγαλιά
θα σε ξυπνήσω απ' τον ύπνο με μια καντάδα παλιά

Σου τραγουδώ με πόνο
σου τραγουδώ με δάκρυ
και με βαθύ αναστεναγμό
σου τραγουδώ με θλίψη
η πικρα μ' έχει πνίξει
γιατί είν' αυτό το βράδυ το στερνό

Σήκω ν' ανοίξεις τη γρίλλια
κι άκου κρυφά τι θα πώ
με το τραγούδι θα νοιώσεις
πόσο βαθιά σ' αγαπώ

- Ρεφραίν -
Ένα τραγούδι στη νύχτα
στα φυλλοκάρδια μιλά
είναι τα λόγια του λίγα
αλλά σου λένε πολλά

Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι

Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι
το σκοτάδι είναι βαθύ κι όμως ένα παληκάρι
δεν μπορεί να κοιμηθεί

Άραγε τι περιμένει
απ' το βράδυ ως το πρωί στο στενό το παραθύρι
που φωτίζει με κερί

Πόρτα ανοίγει πόρτα κλείνει
με βαρύ αναστεναγμό ας μπορούσα να μαντέψω
της καρδιάς σου το καημό

Θέλω την καρδιά να σφίξω

Θέλω την καρδιά να σφίξω
πέτρα πίσω μου να ρίξω
και να φύγω μάλιστα κύριε

μες στο χρόνο να περάσω
κι άν μπορέσω να ξεχάσω
λίγο λίγο μάλιστα κύριε (2)

Μα τις νυχτιές σαν συλλογιέμαι
τα μάτια της τα μενεξιά
φοβάμαι και αναρωτιέμαι
πως θα σ' αντέ-(2)
πως θα σ' αντέξω μοναξιά μάλιστα κύριε

Θέλω μια στιγμή να φτάσει
που ότι με κρατάει να σπάσει
να ξεφύγω μάλιστα κύριε

Όλα να τα λησμονήσω
και σε μια γωνιά να σβύσω
λίγο λίγο μάλιστα κύριε
- Ρεφραίν –

Μικρό παιδί σαν ήμουνα

Μικρό παιδί σαν ήμουνα
και πήγαινα σχολείο μικρό παιδί στα μάτια είχα τη χαρά
στα χέρια το βιβλίο μικρό παιδί

Κι όταν η βαρυχειμωνιά
μου πάγωνε τα χέρια στον ουρανό τα σήκωνα
να ζεσταθούν στ' αστέρια
Παιδί στα δεκατέσσερα
κλέψανε τη χαρά μου μικρό παιδί στα μάτια είχα τη φωτιά
τον ήλιο στη καρδιά μου μικρό παιδί
- Ρεφραίν -
Μικρό παιδί σαν ήμουνα
και πήγαινα σχολείο μικρό παιδί
το γέλιο είχα συντροφιά
στα χέρια το βιβλίο μικρό παιδί
- Ρεφραίν –

 Κάποιο παράθυρο έχει φως

Κάποιο παράθυρο έχει φως
κάποιον τον τρώει ο πυρετός μας φεύγει βήμα βήμα
Κάποιο καράβι στ' ανοιχτά
με χίλια βάσανα βαστά
να μην το πιεί το κύμα

Κι εμείς οι τρεις στον καφενέ τσιγάρο πρέφα και καφέ βρε δεν βαριέσαι δεν βαριέσαι αδελφέ
Κάποιος στην άκρη του γιαλού κοιτάει το τέλος τ' ουρανού μονάχος του πεθαίνει.
Κάποιος στη μάχη πολεμά
η σφαίρα δίπλα μας περνά
στα στήθια του πηγαίνει

Κι εμείς οι άλλοι μα το ναι
κάνουμε πάρτυ ρεφενέ
βρε δεν βαριέσαι δεν βαριέσαι αδελφέ

Έξω αστράφτει και βροντά
κι ένας διαβάτης περπατά
χαμένος μες στη μπόρα
Κάπου δεν θα 'χουνε ψωμί
κάπου πεινάει ένα παιδί
και κλαίει αυτήν την ώρα

Κι εμείς χορτάτοι μα το ναί
κάνουμε γλέντια ρεφενέ
βρε δεν βαριέσαιδεν βαριέσαι αδελφέΠόσοι απόψε ξαγρυπνούν
σαν κολασμένοι τριγυρνούν
και κλαίνε και πονάνε
Στάσου και σκέψου μια στιγμή
πόσοι σκοτώνονται στη γή την ώρα που μιλάμε

Μα εμείς οι τρεις στον καφενέ
τσιγάρο …..

 Αςχαμηλώναν τα βουνά

Ας χαμηλώ- ας χαμηλώναν τα βουνάνα 'βλεπα το να 'βλεπα Μπουρνόβα να 'βλεπα την αγάπη μου τι άλλο θέλω ακόμα

Γιαλό γιαλό πηγαίναμε
κι όλο για σένα λέγαμε
γιαλό να πας γιαλό να 'ρθείς
τα λόγια μου να θυμηθείς

Εις τον αφρό εις τον αφρό της θάλασσας η αγάπη μου η αγάπη μου κοιμάται παρακαλώ σας κύματαμη μου την εξυπνάτε

- Ρεφραίν -
Να 'ταν η θά- να 'ταν η θάλασσα κρασί
και τα βουνά και τα βουνά μεζέδες κι οι βάρκες κρασοπότηρα να πίνουν οι γλεντζέδες

- Ρεφραίν -
Κεφαλωνί- Κεφαλωνίτικος παπάς
διαβάζει με διαβάζει με σοφία τα δώδεκα ευαγγέλια τα βγάζει δεκατρία

- Ρεφραίν –

Πριν το χάραμα

Πριν το χάραμα μονάχος
εξεκίνησα και στο πρώτο μας το στέκι την αυγούλα γύρισα

Αν και άλλη μ' έχει μπλέξει
με καμώματα αχ σ' αγαπώ κι ήρθα κοντά σου πριν τα ξημερώματα

Πριν ακόμα σβήσουν τ' άστρα εξεπόρτισα αχ να ξανάβρω τα δυό σου χείλη που ποτέ δεν χόρτασα

Ένα όμορφο αμάξι με δυό άλογα να μου φέρετε τα μάτια μου σαν κλείσω
τον ντουνιά με τα στραβά και τα παράλογα  καβαλλάρης μια φορά να σεργιανίσω

Το ένα τ' άλογο να είναι άσπρο όπως τα όνειρα που έκανα παιδί το άλλο άλογο να είναι μαύρο σαν την πικρή μου την κατάμαυρη ζωή

Να χτυπώ το καμουτσίκι μου το άπονο σαν της μοίρας μου τ' αβάσταχτα χαστούκια και ν' ακούγεται τη νύχτα σαν παράπονο σαν πεννιά λυπητερή από μπουζούκια

  Μια βάρκα ήταν μόνη

Μια βάρκα ήταν μόνη σε μια θάλασσα γαλάζια κι ήτανε κι ένας γλάρος με ολόλευκα φτερά κι όλο την κοντοζύγωνε για να της κάνει νάζια και τις φτερούγες του έβρεχε στα γαλανά νερά
Και ζήλεψα τη βάρκα τη μικρούλα, τη χιονάτη που της φιλούσε ο γλάρος το κατάλευκο πανί και νοιώθω σαν βαρκούλα στα γαλάζια τα πλάτη που όλο περιμένω κάποιο γλάρο να φανεί.
Ένα γεράνι κόκκινο λουλούδισε στη γλάστρα κι ήρθε μια πεταλούδα που πετούσε σαν τρελή και ποιός να ξέρει άραγε τι του 'πε η ξελογιάστρα κι εκείνο εκοκκίνησε ακόμα πιο πολύ.
Και όλο συλλογιέμαι τα φτερά τ' ανοιγμένα αλλά το τι να είπαν δεν το βρίσκω ομολογώ, ποιος άραγε το ξέρει να το΄λεγε και σε μένα ας τ' άκουγα από σένα κι ας κοκκίνιζα κι εγώ.
Χτες το φεγγάρι ασήμωσε της λεύκας μας τα φύλλα, που στέκονταν ακίνητη εκεί στην ερημιά, κι όταν ο μπάτης φύσηξε της ήρθε ανατριχίλα κι αμέσως τρεμουλιάσανε τα φύλλα τ' ασημιά.
Και όλο συλλογιέμαι συλλογιέμαι πως κάτι πρέπει να΄πε ο μπάτης μυστικά μες στα κλαδιά ας τ' άκουγα από σένα τα λογάκια του μπάτη κι ας ένοιωθα να τρέμει σαν τα φύλλα η καρδιά.

Tο γελαστό παιδί

Ήταν πρωί τ' Αυγούστου
κοντά στη ροδαυγή
βγήκα να πάρω αγέρα
στην ανθισμένη γή

Βλέπω μια κόρη κλαίει
σπαραχτικά θρηνεί
σπάσε καρδιά μου εχάθει το γελαστό παιδί

Είχεν αντρειά και θάρρος
κι αιώνια θα θρηνώ
το πηδηχτό του βήμα
το γέλιο το γλυκό

Ανάθεμα στη ώρα
κατάρα στη στιγμή
σκοτώσαν οι δικοί
μας το γελαστό παιδί

Ω, να 'ταν σκοτωμένο
στου αρχηγού το πλάϊ
και μόνο από βόλι
Εγγλέζου να 'χε πάει

Κι απ' απεργία πείνας
μεσα στη φυλακή
θα 'ταν τιμή μου που 'χασα
το γελαστό παιδί

Βασιλικιά μου αγάπη
μ' αγάπη θα σε κλαίω
για το ότι έκανες
αιώνια θα το λέω

Γιατί όλους τους εχθρούς μας θα ξέκανες εσύ
δόξα τιμή στ' αξέχαστο
το γελαστό παιδί

Ήταν πέντε ήταν έξι έγινε επτά

Ήταν πέντε ήταν έξι έγινε επτά
το παράπονο με πήρε κι έκλαψα πικρά έκλαψα για τη ζωή μου και για το γραφτό το ρολόϊ μου δείχνει οχτώ

Διάβασα τα γεγονότα και την κοσμική για ποδόσφαιρο για φόνους και πολιτική
στην Ασία φασαρίες πείνα κι ερημιά το ρολόϊ μου δείχνει εννιά

Μια γειτόνισσα απλώνει ρούχα καθαρά
πλένει με μια νέα σκόνη κι είν' αστραφτερά
με τραγούδια για τη φτώχεια και την ξενιτιά
ρετιρέ παίρνω στην Κηφισιά

Τα λουλούδια δεν μυρίζουν είναι πλαστικά
ένα φίλο και μια αγάπη είχα μια φορά
τώρα βρέχει κάποιος τρέχει δεν μπορώ να δώ
το ρολόϊ σταμάτησε εδώ+

2. Μίλησε μου μίλησε μου

Άνοιξα στο κήπο μου πηγάδι
να ποτίζω τα πουλιά
να 'ρχεσαι κι εσύ πρωί και βράδυ
σαν μικρή δροσοσταλιά

Μίλησε μου μίλησε μου
δεν σε φίλησα ποτέ μου
μίλησε μου μίλησε μου
πως να σε ξεχάσω πες μου
μίλησε μου μίλησε μου
δεν σε φίλησα ποτέ μου
μίλησε μου μίλησε μου
μόνο στ' όνειρο μου σε φιλώ.

Ήρθες μια βραδυά με τον αγέρα
αναστέναξε η καρδιά
σου 'πα με λαχτάρα καλησπέρα και μου είπες έχε γειά
Μίλησε μου μίλησε μου

Φύτεψα στην πόρτα σου χορτάρι
να 'χεις ίσκιο και δροσιά
κι ήρθα πριν αλλάξει το φεγγάρι
να σου φέρω ζεστασιά

Σ' έβγαλα στου ήλιου τ' ανηφόρι
στα σοκκάκια τα πλατειά
μα ήρθε παγωνιά και ξεροβόρι
και δε μ' άναψες φωτιά

- Ρεφραίν –