ΚΟΡΑΚΑΣ ΚΑΙ ΑΛΕΠΟΥ
Ένας κόρακας μια μέρα έψαχνε για φαγητό.
Ψάχνοντας βρήκε στο δρόμο τυρί φρέσκο, μυριστό!
Πέταξε πάνω στο δέντρο μα για τύχη του κακή,
πριν προλάβει να το φάει, μια αλεπού περνά από κει.
Γειά σου φίλε μου, ωραίε! Τι καμάρι, τι στολή!
Και φωνή ωραία αν είχες θα΄σουν αρχηγός πουλί!
Καμαρώνεται ο φίλος, αρχηγός είναι θαρρεί,
κρα, κρα άρχισε να κράζει και του πέφτει το τυρί.
Τρέχει η αλέπού το παίρνει, φεύγει και μονολογεί:
με ομορφιά μα λίγη γνώση, κάποιοι γίνονται αργηγοί.
Στη ζωή μας έτσι είναι η εξουσία που και που,
τον ένα κόρακα τον κάνει και τον άλλο αλεπού.
Μανώλης Πουλακάκης
Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΑΙΣΩΠΟΥ ΣΕ ΔΥΟ ΓΛΩΣΣΕΣ
ΔΥΟ ΓΑΪΔΑΡΟΙ
Δυό γάιδαροι μ΄ένα σχοινί απ΄το λαιμό δεμένοι,
χόρτα να φάνε δροσερά ζητούσαν οι καημένοι.
Τραβάει ο ένας δεξιά, αριστερά ο άλλος,
μα το σχοινί τεντώνεται κι είναι ο καυγάς μεγάλος.
Κανένας στα χορτάρια του να πάει δεν μπορούσε,
ο ένας πήγαινε από δω, ο άλλος εκεί τραβούσε.
Κάθισε φίλε μου μαζί να συνενοηθόυμε,
μια λύση για το πρόβλημα και για τους δυό να βρούμε.
Τον ίδιο δρόμο αν πάρουμε οι δυό μας ενωμένοι,
θα φθάσουμε στα χόρτα μας, λύση άλλη δε μένει.
Και στη ζωή κάποιοι ζητούν μαζί να προχωρούμε,
αν θέλουμε τη χώρα μας πολύ ψηλά να δούμε.
Να προχωρήσουμε μαζί δε φτάνουνε τα λόγια,
θέλουμε λύσεις γρήγορες και ακριβοί ρολόγια.
Μανώλης Πουλακάκης