Link
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, ΚΑΡΝΑΒΑΛΙΑ, ΠΑΣΧΑ, ΓΕΝΕΘΛΙΑ, ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ
Οι ενότητες αυτές είναι για παιδιά του δημοτικού)
Στην ενότητα Γιορτές και Πανηγύρια και με τα θέματα: Χριστούγεννα, Καρναβάλια, Πάσχα, Γενέθλια και Γιορτή τη; μητέρας υπάχουν κείμενα και πολλές δραστηριότες για το ανάλογο θέμα, ιδιαίτερα για τα παιδιά που ζουν εκτός Ελλάδας.
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΤΗΝ ΞΕΝΙΤΙΑ
Χαράς γιορτές μας ήρθανε μέρες που ο καθ΄ένας μας με λαχτάρα περιμένει.
Οι καμπάνες που σε λίγες μέρες θα χτυπήσουν θα μας φέρουν το χαρμόσυνο της χαράς μήνυμα: Χριστός γεννάτε.
Για τον απόδημο Έλληνα, ιδιαίτερα για μας τους μεγάλους οι μέρες αυτές έχουν μια ιδιαίτερη σημασία. Είναι μέρες νοσταλγίας, και αναμνήσεων. Μέρες που κάθ΄ένας μας νοέρα πετάει πάνω από βουνά και θάλασσες για και φτάνει εκεί που γίορταζε το μεγάλο αυτό πανηγύρι τα παιδικά του χρόνια.Κοντά στα συγγενικά του πρόσωπα, κοντά στους παιδικούς του φίλους, κοντά στο ζεστό, του πατρικού του σπιτιού, περιβάλλον και με τα έθιμα και συνήθειες της περιοχής του.
Σήμερα που οι περισσότεροι από μας τώρα και πολλά χρόνια ζούμε μακριά από αυτό το οικογενειακό μας περίγυρο, σ΄΄ενα άλλο κοινωνικοπολιτιστικό περιβάλλον, με άλλες συνήθειες και παράδοση σίγουρα έχουμε επειρεαστεί και έχουμε φέρει και στο δικό μας σπίτι πολλά από τα έθιμα της χώρας που ζούμε. Για τα παιδιά που έχουν γεννηθεί εδώ είναι κάτι το φυσικό, αν τα δώρα του τα πάρει την παραμονή των Χριστουγέννων και όχι την Πρωτοχρονιά, αν υποδεχτεί τον νέο χρόνο με
πυροτεχνήματα και όχι με τα κάλαντα, αν φάει την Weinachtsstolle και όχι τα μελομακάρουνα.
Αγαπητοί συμπατριώτες
Σήμερα στην ενωμένη Ευρώπη, που στη θεωρεία τουλάχιστον πρεσβεύται η ισοτιμία των πολιτισμών, είναι επιταχτική ανάγκη να διατηρήσουμε, όπου κι αν ζούμε τα ήθη και έθιμα μας.
Τα τραγούδια, οι χοροί, οι συνήθειες και πάνω απ΄όλα η γλώσσα είναι τα γνωρίσματα ενός λαού.
Στη σημερινή εποχή που γίνεται λόγος για ενσωμάτωση (Integration) των ξένων
πρέπει να ξεκαθαρίσουμε πρώτα τι εννοούμε με τη λέξη αυτή.
Είναι ενσωμάτωση η μονόπλευρη προσαρμογή του ξένου μέσα στη γερμανική κοινωνία ή είναι μια εναλακτική διαδικασία που οι πολιτισμοί δεν συγκρούνται αλλά ο ένας επειρεάζεται θετικά από τον άλλον;
Η πίστη είναι μια ελεύθερη επιλογή κάθε ατόμου να πιστεύει σε μια θρησκεία. Όπως εμείς δεν πρέπει να αποκλείουμε κοινωνικές ομάδες που πιστεύουν άλλο θεό έτσι δε θα πρέπει να θεωρούμε εξωχρονιστικό να γιορτάζουμε με το δικό μας τρόπο αυτή τη μεγάλη γιορτή της χριστιανοσύνης.
Ποιητές και μουσικοί, ζωγράφοι και υμνωδοί στόλισαν και στολίζουν με χίλια χρώματα, στίχους και τραγούδια τις άγιες αυτές μέρες.
Αυτές τις ημέρες της χαρά ανάβει ο πυρετός της νοσταλγίας όλων εμάς των ξενητεμένων.
Αιώνιος νοσταλγός ο ξενητεμένος έλληνας θέλει να γιορτάσει στον τόπο του τις μέρες αυτές. Κι αν δεν τα καταφέρει να γιορτάσει κοντά στους συγγενείς και φίλους του στέλνει τουλάχιστον τα χαιρετίσματα και τις ευχές του στα αγαπημένα του πρόσωπα.
Μανώλης Πουλακάκης
ΣΤΟΥΣ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΥΣ ΜΟΥ
ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Μέρες χαράς, μέρες γιορτής
μακριά σας θα γιορτάσω
και θέλω με τη σκέψη μου
κοντά σας να πετάξω.
Γιαγιά, παππού και συγγενείς,
φίλοι και χωριανοί μας,
μακριά σας θα γιορτάσουμε
τη φετινή γιορτή μας.
Σας στέλνουμε χαιρετισμούς
απ΄την καρδιά δοσμένους
κι ο νέος χρόνος να σας βρει
γερούς* κι ευτυχισμένους.
Μ.Πουλακάκης
Ιστορία της γέννησης του Χριστού
Πέρα πολύ μακριά απο΄δω,έτσι λέει η ιστορία,
ζούσε μια καλή γυναίκα που την έλεγαν Μαρία.
Κάποια μέρα στο ναό της πήγε να προσευχηθεί
στα πολυ παλιά τα χρόνια ο Χριστός πριν γεννηθεί.
Ξαφνικά ήρθε κοντά της ένας άγγελος λευκός
που κρατούσε ενα άσπρο κρίνο και σκορπούσε γύρο φως.
Τρόμαξε η Παναγία κι έπεσε γονατιστή
κι εθαμπώθηκε απ΄το φως του και τα μάτια της τα κλει.
Μη φοβάσαι της μιλάει εδώ μ΄ έστειλε ο Θεός
κείνος πάντα μας προστάζει κείνος είναι βοηθός.
πριν περάσει αυτός ο χρόνος θα γεννήσεις το Χριστό.
Πέρασαν εννέα μήνες κι ήρθε μια διαταγή
από το βασιλιά Ηρώδη, όλοι οι άνθρωποι να πάνε
κει που είχαν γεννηθεί, γιατί θα γινόταν λέει γενική απογραφή.
Στο χειμώνα μεσ΄τα κρύα, ο Ιωσήφ και η Μαρία, για τη Βηθλεέμ κινούν.
Περπατούσαν όλη μέρα και αργά το βράδι φθάσαν στην πατρίδα του Ιωσήφ.
Σε πολλά σπίτια περνούν και ζητούν φιλοξενία,
μα δε βρίσκουν μια γωνία ούτε στα ξενοδοχεία.
Τι να κάνουν που να πάνε μεσ΄τη τόση παγωνιά;
κι όμως από κει ψηλά κάποιο μάτι τους προσέχει
και του Ιωσήφ το βήμα οδηγεί σε μια σπηλιά.
Δυο-τρια βόδια λίγα αρνιά δέχονται με καλωσύνη
για να μοιραστούν μαζί τη λιγοστή τη ζεστασιά.
Μέσα στη νύχτα ξαφνικά ακούστηκαν τραγούδια
Δόξα εν υψίστοις έψαλλαν χιλιάδες αγγελούδια.
Στη φάτνη μέσα ολόφωτο Γλυκό ένα μωράκι
χαμογελά στην Παναγιά και δίπλα του ένα αρνάκι.
Φτωχοί κι απλοί τσομπάνιδες πάνε και προσκυνάνε
και σκύβοντας απ΄το Χριστό την ευλογιά ζητάνε.
Έτσι γεννήθηκε ο Χριστός,όχι μέσα σε κάστρο,
μα σε μια φάτνη φτωχική που φώτιζε το άστρο.
Το άστρο αυτό που έδειξε στους Μάγους την πορεία,
να παν να βρούνε το Χριστό,Ιωσήφ και τη Μαρία.
Έφυγαν απ΄τα μέρη τους το Βασιλιά να βρούνε,
πέρασαν κάμπους και βουνά χωρίς να κουραστούνε.
Μια μέρα φτάσαν σε μια πόλη που βασιλιά της είχε τον Ηρώδη.
Του πήρε στο παλάτι του και τους ρωτούσε
που ο Χριστός γεννήθηκε, αν πέθανε ή ζούσε;
Τους είπε τάχα πως κι αυτός θέλει να προσκυνήσει
μα στο μυαλό του έβαλε να το δολοφονήσει.
Πάτε, ρωτήστε, μάθετε κι αν το Χριστό τον βρείτε,
ελάτε στο παλάτι μου και μένα να το πείτε.
Συνέχισαν το δρόμο τους οι Μάγοι και με το άστρο πάντα οδηγό,
φτάσαν στη σπηλιά μια μέρα και βρήκαν μέσα το Χριστό.
Σμύρνα, χρυσό και λίβανο για δώρα του χαρίζουν
και στη πατρίδα τους ύστερα από αλλού γυρίζουν.
Ο Ηρώδης περιμένοντας μετρούσε τον καιρό
οι Μάγοι δε γυρίζουνε και γίνεται θεριό.
Βγάζει λοιπόν διαταγή χωρίς να νοιώσει πόνο
να σφάξουν όλα τα παιδιά δύο με τρίων χρόνων.
Χαμένοι παν οι κόποι του και τ΄άγριο εγκλημα του,
γιατί ο Χριστός με τους γονείς έφυγαν μακριά του.
Το φως του ας φέγγει στη ζωή μας και ας
διώχνει όλα τα σκοτάδια
κι ας μην υπάρχουν ποτέ πια γεμάτα φόβους κρύα βράδια.
Το κορίτσι με τα σπίρτα
Ήταν παραμονή Πρωτοχρονιάς και οι χιονισμένοι δρόμοι είχαν ερημώσει. Από τα φωτισμένα παράθυρα έρχονταν ήχοι από γέλια και τραγούδια. Όλοι ετοιμάζονταν να υποδεχτούν τον Νέο Χρόνο. Δίπλα στο παράθυρο στεκόταν λυπημένο ένα κοριτσάκι.
Το κουρελιασμένο της φουστάνι και η τριμμένη σάρπα της δεν την προστάτευαν από το κρύο και προσπαθούσε σκληρά για να μην ακουμπήσει τα ξυπόλητα πόδια της στο παγωμένο έδαφος. Δεν είχε πουλήσει ούτε ένα κουτάκι σπίρτα όλη την ημέρα και φοβόταν να γυρίσει σπίτι, γιατί ο πατέρας της σίγουρα θα θύμωνε. Έτσι κι αλλιώς, στην υγρή και σκοτεινή σοφίτα που έμενε δεν θα ήταν πολύ πιο ζεστά. Τα δάχτυλα της μικρής είχαν παγώσει. Αν άναβε ένα σπίρτο! Τι θα έλεγε όμως ο πατέρας της για μια τέτοια σπατάλη!
Διστακτικά, έβγαλε ένα σπίρτο και το άναψε. Τι όμορφη ζεστή φλόγα! Η μικρή την έκλεισε στη χούφτα της και ...ξαφνικά είδε μέσα στο φως της να καίει ένα μεγάλο λαμπερό τζάκι. Το κοριτσάκι άπλωσε τα χέρια στη ζεστή θαλπωρή του, αλλά ακριβώς τότε το σπίρτο έσβησε και η εικόνα χάθηκε. Το βράδυ φαινόταν τώρα πιο σκοτεινό και το κρύο γινόταν πιο τσουχτερό. Ένα ρίγος διαπέρασε το κορμάκι της μικρής.
Αφού δίστασε για αρκετή ώρα, άναψε ακόμα ένα σπίρτο. Αυτή το φορά η λάμψη μεταμορφώθηκε σε μια τεράστια τζαμαρία. Πίσω από αυτήν βρισκόταν στρωμένο ένα γιορτινό τραπέζι γεμάτο φαγητά και φωτισμένο από ένα κηροπήγιο. Με τα χέρια ανοιχτά προς τα φαγητά η μικρή πέρασε μέσα από το τζάμι ...αλλά και αυτό το σπίρτο έσβησε και η μαγική σκηνή μαζί του.
Η καημενούλα, μέσα σε λίγα μόνο δευτερόλεπτα είχε πάρει μια γεύση από όλα όσα της είχε αρνηθεί η ζωή της: ζεστασιά και καλό φαγητό. Το κοριτσάκι άρχισε να κλαίει και έστρεψε το βλέμμα προς το παράθυρο, ελπίζοντας να γνωρίσει κι αυτή για λίγο τόση ευτυχία.
Άναψε το τρίτο σπίρτο και τότε συνέβη κάτι ακόμα πιο θαυμαστό! Μπροστά της είχε τώρα ένα πανέμορφο χριστουγεννιάτικο δέντρο στολισμένο με εκατοντάδες κεριά, παιχνίδια και πολύχρωμες μπάλες. «Τι όμορφο!» αναφώνησε η μικρή κρατώντας ακόμα το σπίρτο. Το σπίρτο της έκαψε το δάχτυλο και έσβησε κι αυτό με τη σειρά του. Το φως των χριστουγεννιάτικων κεριών ανέβηκε ψηλά, ψηλότερα, όλο και πιο ψηλά και τότε ένα από τα φώτα έπεσε, αφήνοντας μια γραμμή πίσω του. "Κάποιος πεθαίνει," σιγομουρμούρησε το κοριτσάκι. Όπως έλεγε η αγαπημένη της γιαγιά: "Όταν πέφτει ένα αστέρι, μια καρδιά σταματάει να χτυπάει!"
Σαν υπνωτισμένη η μικρή άναψε ένα ακόμα σπίρτο. Αυτή τη φορά είδε τη γιαγιά της. "Γιαγιά, μείνε μαζί μου!" ικέτευσε και άναβε το ένα σπίρτο μετά το άλλο για να μην εξαφανιστεί και η γιαγιά όπως οι προηγούμενες εικόνες. Η γιαγιά δεν εξαφανίσθηκε, αλλά την κοίταζε χαμογελαστά. Άνοιξε τα χέρια της και η μικρή την αγκάλιασε κλαίγοντας: "Γιαγιά, πάρε με μαζί σου!" Ξημέρωσε ένας χλωμός ήλιος πάνω στους παγωμένους δρόμους της πόλης.
Στο έδαφος το άψυχο σώμα ενός μικρού κοριτσιού, περικυκλωμένο από χρησιμοποιημένα σπίρτα. "Καημενούλα!" είπε ένας περαστικός. "Προσπαθούσε να ζεσταθεί!" Όμως τότε, η μικρούλα βρισκόταν ήδη πολύ μακριά, κάπου όπου δεν υπάρχει κρύο, πείνα και πόνος.
Κρίστιαν 'Αντερσ
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
Ένα ξεχωριστό Χριστουγεννιάτικο Δέντρο
Ήταν Παραμονή Χριστουγέννων και ο Τίνκερ, το σκιουράκι, φορώντας τα πιο ζεστά του ρούχα, χουζούρευε στο σπιτάκι του, μέσα στη μεγάλη βελανιδιά. Κοιτούσε μια από τις εικόνες του βιβλίου του.
"Αχ !" αναστέναξε κλείνοντας το βιβλίο.
Εκείνη τη στιγμή περνούσε απέξω χοροπηδώντας η κυρία Κουνελίτσα, και άκουσε τον Τίνκερ ν' αναστενάζει. Η κυρία Κουνελίτσα συμπαθούσε τον Τίνκερ και ήξερε ότι συνήθως ήταν πολύ χαρούμενος. Της φάνηκε λοιπόν παράξενο, που τον άκουσε ν' αναστενάζει.
"Τι σου συμβαίνει, Τίνκερ;" τον ρώτησε με γλυκιά φωνή.
Ο Τίνκερ έβγαλε το κεφαλάκι του στην κουφάλα του δέντρου.
"Ε, να, είδα το ωραιότερο χριστουγεννιάτικο δέντρο στο βιβλίο μου. Ήταν στολισμένο με γυαλιστερές μπάλες και όμορφα φωτάκια, που λαμπύριζαν σαν αστέρια".
Ο Τίνκερ έδειξε την εικόνα στην κυρία Κουνελίτσα.
"Πραγματικά, είναι πολύ όμορφο", είπε αυτή. "Μακάρι να είχα κι εγώ ένα τόσο όμορφο δέντρο, αντί γι' αυτή τη βαρετή, καφετιά βελανιδιά", είπε ο Τίνκερ.
"Μη στενοχωριέσαι, Τίνκερ", είπε η κυρία Κουνελίτσα.
"Σύντομα θα ξανάρθει η άνοιξη και το δέντρο σου θα γεμίσει όμορφα, καταπράσινα φύλλα".
¨Ναι, έχεις δίκια", αποκρίθηκε ο Τίνκερ. "Ωστόσο, πολύ θα ήθελα να ήταν πιο όμορφη η βελανιδιά μου, για τα Χριστούγεννα".
"Πήγαινε να πλαγιάσεις τώρα", είπε καλοσυνάτα η κυρία Κουνελίτσα.
¨Αύριο ξημερώνουν Χριστούγεννα".
Η κυρία Κουνελίτσα τον αποχαιρέτησε κι έφυγε. Όμως, δεν ήθελε να είναι ο φίλος της στενοχωρημένος τις μέρες των Χριστουγέννων. Μήπως μπορούσε, άραγε, κάπως να το βοηθήσει;
Στον δρόμο για το σπίτι της συνάντησε κι άλλα ζωάκια: τον Λαγό Χέρμπερτ, το Ποντικούλη Φρέντι και την Νταίζη, τη Σκιουρίνα. Τους είπε για το δέντρο που είχε δει ο Τίνκερ στο βιβλίο του, και πόσο στενοχωριόταν το σκιουράκι, που το δικό του δέντρο ήταν ολόγυμνο.
"Πολύ το συμπαθώ αυτό το σκιουράκι", είπε η κυρία Κουνελίτσα.
¨Θα ήταν υπέροχο να κάναμε γι' αυτόν κάτι το ξεχωριστό, φέτος τα Χριστούγεννα".
"Ναι, αλλά τι;" ρώτησαν ο Φρέντι και ο Χέρμπερτ με μια φωνή.
"Έχω μια ιδέα", είπε η Κουνελίτσα. "Ακολουθήστε με".
Το άλλο πρωί, ξημερώνοντας Χριστούγεννα, Ο Τίνκερ ξύπνησε από θορύβους και φωνές. Έσκυψε από το δέντρο του να δει ποιος έκανε όλη αυτή τη φασαρία - κι αντίκρισε τους φίλους του, που είχαν μαζευτεί γύρω από τον κορμό του δέντρου.
"Καλά Χριστούγεννα, Τίνκερ", φώναξαν όλοι μαζί. Ο Τίνκερ κοίταξε γύρω και δεν πίστευε στα μάτια του. Όσο εκείνος κοιμόταν, οι φίλοι του δούλευαν σκληρά για να του κάνουν έκπληξη.
Είχαν μαζέψει κουκουνάρια, μούρα, καρύδια, γκι και πουρναρόφυλλα. Κάποιες αράχνες, μάλιστα, είχαν υφάνει περίτεχνους ιστούς. Όταν τα ζωάκια συγκέντρωσαν όλα όσα χρειάζονταν, άρχισαν να στολίζουν το δέντρο.
Τώρα, τα δώρα τους κρέμονταν από τα κλαριά και η γέρικη βελανιδιά δεν ήταν πια γυμνή και βαρετή. Κι όταν άρχισε, σε λίγο, να χιονίζει, το δέντρο λαμποκοπούσε από τις ρίζες μέχρι την κορφή.
"Είναι πανέμορφο", είπε ο Τίνκερ. "Πολύ πιο όμορφο από το δέντρο του βιβλίου. Σας ευχαριστώ όλους, πάρα πολύ. Κανείς άλλος δεν μου είχε κάνει ποτέ ωραιότερο χριστουγεννιάτικο δώρο".
Ο ΑΗ ΒΑΣΙΛΗΣ
Τον καλό μας Αη Βασίλη
σκέφτομαι τώρα λιγάκι,
που κουράζεται στους δρόμους
το καλό μας γεροντάκι.
Έρχεται από την Ελλάδα
και είναι τόσο κουρασμένος,
νύχτα, μέρα ταξιδεύει
με τα δώρα φορτωμένος.
Δώρα εμείς έχουμε πάρει
μα εκείνος δεν το ξέρει.
Τον λυπάμαι! Τι θα κάνει
αυτά τα δώρα που θα φέρει;
*
Το πιστεύεις πως δε ξέρει;
Αυτά είναι παραμύθια!
Στη σημερινή Ευρώπη,
άλλαξε κι αυτός συνήθεια*.
Από την Ελλάδα φτάνει,
έρχεται μ΄ αεροπλάνο
κι ώσπου να το καταλάβεις
βρίσκεται στη στέγη* πάνω.
Δεν τον νοιάζει αν έχουμε πάρει
τα δικά του θα μοιράσει,
βιαστικά γιατί φοβάται
τ΄ αεροπλάνο να μη χάσει.
Μανώλης Πουλακάκης
ΑΝΑΣΤΑΣΗ
Νύχτα γλυκιά, απριλιάτικη,
γιορταστικά φωνάζει:
Ελάτε πάρτε τ΄ Άγιο Φως*!
Στη εκκλησιά μας κράζει*.
Καμπάνες τα μεσάνυχτα
χαρμόσυνα χτυπάνε,
μήνυμα για τους χριστιανούς
στην εκκλησιά να πάνε.
Με ευλάβεια προσεύχονται
ανάβουν τ΄ Αγιοκέρια,
με γελαστά τα πρόσωπα
πιάνουν σφιχτά τα χέρια.
«Χριστός Ανέστη» εύχονται
κόκκινα αβγά τσουγκρίζουν
και ύστερα χαρούμενοι
στα σπίτια τους γυρίζουν.
Μανόλης Πουλακάκης
ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΙΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ
Σκετς Στη τάξη μαςΔάσκαλος: Γειά σας παιδιά!Πριν σας πω τι θα κάνουμε σήμερα θα ήθελα να δω αν ο Γιάννης έκανε αυτό που είχε. Τι είχες Γιάννη να κάνεις; Γιάννης: Είχα να γράψω 50 φορές <Άλλη φορά δε θα ξεχάσω> Δάσκαλος: Το έγραψες; Όχι, το ξέχασα κύριε. Αλεξάνδρα: Εγώ κύριε χθες ήμουν άρρωστη Δάσκαλος: και τι έκανες. Αλεξάνδρα: Πήρα ακετυλοκιλικό οξύ Δάσκαλος:Ασπιρίνη θέλεις να πεις. Αλεξάνδρα:Ναι, αλλά εγώ δε μπορώ να τη πω τη λέξη αυτή, είναι δύσκολη. Δάσκαλος: Να κάνουμε τώρα και λίγο μάθημα. Κλίνε μου εσύ μια Αντωνυμία Μύρων: Αντώνη μια, Αντώνη δύο, Αντώνη τρία.. Δάσκαλος: Καλέ έτσι σας έμαθα εγώ τις Αντωνυμίες. Καλά για πέστε μου τώρα εσύ Χρήστο, Οχτώ να βγάλουμε οχτώ πόσο κάνει; Χρήστος: μμμμμμμμμμ Δάσκαλος:Αν έχω οχτώ κεράσια και τα φάω τι θα μου μείνουν; Χρήστος: Τα κουκούτσια κύριε. Δάσκαλος: Είστε για τσίρκο νομίζω. Βαλάντης: Ναι να πάμε στο τσίρκο! Δάσκαλος: Δε χρειάζεται, όποιος θέλει ας να έρθει να σας δει εδώ. Ξέρετε πως λέγετε αυτός που μιλάει συνέχεια μα κανείς δεν τον ακούει; Χριστίνα: Δάσκαλος! Βαλάντης: Κύριε αν δε πάρω καλό βαθμό θα πέσω στο νερό. Δάσκαλος: Δεν πειράζει τα κούτσουρα δε βουλιάζουν!
Δάσκαλος: Τελευταία μέρα που έχουμε Ελληνικά, θέλετε να μιλήσουμε για τις διακοπές, να πούμε αστεία και να παίξουμε; Παιδιά:Ναι, θέλουμε, θέλουμε! Δάσκ.: Καλέ πως κάνετε έτσι; Λόρραν: Έχουμε χαρά! Ξανθούλα: Είναι να μη χαιρόμαστε τώρα που έρχονται οι διακοπές; Τόσον καιρό σχολείο,μαθήματα και κλεισμένοι μέσα. Δάσκ.: Όλοι χαιρόμαστε τώρα που έρχονται οι διακοπές! Χριστίνα: Εγώ θέλω να σας πώ ένα ποίημα για τις διακοπές. Λόρραν: Μόνο εσύ ξέρεις; Ξέρω κι εγώ ένα. Ξανθούλα: Καλέ πως κάνετε έτσι όλοι ξέρουμε ποιήματα για τις καλύτερες μέρες του χρόνου ΤΙΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ!!!Δασκ: Ελάτε μη φωνάζετε έτσι, όλοι θα πείτε τα ποιήματα σας. Χρήστος: Θέλω ν΄αρχίσω εγώ. Δασκ: Ωραία πεστ΄το εσύ πρώτος. 2: Κλείνει το σχολείο(ποίημα) Χρήστος
Ξανθούλα: Να σας πω τώρα εγώ ένα για τη θάλασσα. 3: Στη θάλασσα (ποίημα) Ξανθούλα
Μύρων: ¨Εχω κι εγώ ένα για τις διακοπές 4: Διακοπές (ποίημα) Μύρων
Λόρραν: Κι εγώ χαίρομαι 5 εβδομάδες χωρίς δουλειά. 5: Τέλος τα βάσανα(ποίημα) Λόρραν
Γιάννης: Τι ωραία που κλείνει το σχολείο 6: Κλείνει το σχολείο(ποίημα) Γιάννης
Αλεξάνδρα: Κι εγώ ένα για το καλοκαίρι 7:Το παιδί και το καλοκαίρι(ποίημα) Αλεξάνδρα
Χριστίνα: Εγώ θέλω να χαιρετίσω το καλοκαίρι. 9 :Γειά σου χρυσό καλοκαιράκι (ποίημα) Χριστίνα
Αλεξάνδρα: Ωραία Αρκετά ποιήματα είπαμε. Ακούστε τωρα και ένα ανέκδοτο. Η δασκάλα ρωτάει ένα μαθητή: Αν είχα 7 πορτοκάλια στο ένα χέρι και 8 στο άλλο τι θα είχα;Θα είχες μεγάλα χέρια λέει ο μαθητής. Ξανθούλα: Λόρραν γιατί βάζεις το δάχτυλο στη μύτη δε έχεις μαντήλι; Λόρραν: Μαντήλι έχω αλλά το μαντήλι δεν έχει δάχτυλο. Παιδιά: Χα, χα, χα ... Χρήστος: Εσύ Γιάννη τι έχεις στο μέτωπο σου; Γιάννης: Το δάγκωσα εκεί που έτρωγα. Χριστίνα: Πώς ; Φτάνεις να δαγκώσεις το μέτωπο σου; Γιάννης: Δε φτάνω, αλλά ανέβηκα στην καρέκλα! Μύρων: Παιδιά ξέρετε πως θα βγει μια γάτα μέσα από το ποτάμι; Ξανθούλα: Θ΄ανεβεί σ΄΄ενα ξύλο. Μύρων: Όχι. Βαλάντης: Θα κολυμπήσει. Μύρων: Όχι. Θα βγει βρεμένη. Δάσκαλος: Εγώ ξέρω που μια γάτα έπεσε σε μια πηγάδι και όμως δε βράχηκε, πως έγινε αυτό: Πάνος: Φορούσε στολή. Αλεξάνδρα: Όχι, το πηγάδι δεν είχε νερό. Δάσκαλος: Παιδιά η ώρα τέλειωσε, αρκετά είπαμε. Σας εύχομαι καλές διακοπές και καλό καλοκαίρι. Γειά σας Όλοι μαζί: Καλές διακοπές!!! Μανώλης Πουλακάκης |